W Polsce choroby tarczycy występują u około 20% populacji, a wśród chorych zdecydowaną większość stanowią kobiety.
Tarczyca wydziela do krwi hormony, między innymi: tyroksynę T4 i trijodotyroninę T3.
Hormony te są odpowiedzialne za podstawową i całkowitą przemianę materii, zapewniają harmonijne działanie wszystkich układów.
Objawy chorobowe zależą od tego, czy w organizmie jest nadmiar czy też niedobór w/w hormonów.
Wśród najczęściej występujących objawów spotyka się:
Należy podkreślić, że hormony tarczycy mają bardzo ważne działanie w czasie ciąży. Pobudzają prawidłowy wzrost i rozwój płodu. Niedobór tych hormonów w wieku płodowym jest przyczyną niedorozwoju centralnego układu nerwowego, opóźnienia rozwoju kości i przedwczesnego kostnienia nasad kostnych.
Jednym z najbardziej czułych wskaźników czynności tarczycy jest tyreotropina - TSH. Tyreotropina jest to hormon wytwarzany przez przysadkę. TSH pobudza syntezę i uwalnianie hormonów tarczycy. Badanie poziomu TSH można traktować jako przesiewowy test zaburzeń czynności gruczołu tarczowego.
Interpretacja całkowitego stężenia hormonów tarczycy w surowicy krwi jest trudna, ponieważ zależy między innymi od stężenia białek wiążących hormony. Dlatego najlepszym sposobem jest pomiar stężenia wolnych hormonów – wolnej trijodotyroniny – fT3, wolnej tyroksyny fT4.
Ocena stężeń TSH i wolnych frakcji hormonów tarczycy fT3 i fT4 to podstawowe badania dające wgląd w czynność tarczycy. Umożliwiają one lekarzowi ocenę stanu eutyreozy – prawidłowej czynności tarczycy lub nadczynności (hipertyreozy) czy niedoczynności (hypotyreozy) gruczołu tarczowego.